Gezond verstand
Wij Nederlanders vinden onszelf nuchter en verstandig. Eerst even rustig nadenken en dan pas doen. Varend op ons gezonde verstand zijn we een ondernemende maatschappij die het door de eeuwen heen best leuk doet.
Dat gezonde verstand zie je ook terug bij de manier waarop huisartsen en specialisten in ons land werken. In tegenstelling tot Zuid-Europa waar een doktersbezoek vaak gepaard gaat met een bezoek aan de plaatselijke apotheek, gaan we in Nederland na een bezoek aan de dokter lang niet altijd weg met een recept. “Eerst even aankijken”, is in ons land vaak het devies. En juist deze houding heeft ons veel opgeleverd met betrekking tot antibioticagebruik. Of beter gezegd, het niet gebruiken van antibiotica. We zijn terughoudend. De artsen en de patiënten.
Ook in de land- en tuinbouw en de veeteelt heeft de Nederlandse ondernemende mentaliteit ons zeker geen windeieren gelegd. Maar ook hier zijn kennis, wetenschap en gezond verstand samengekomen wat betreft het gebruik van antibiotica. Vanaf het begin van deze eeuw is het gebruik van antibiotica in deze sectoren enorm teruggebracht.
Je vraagt je misschien af waarom er in deze sector en in de gezondheidszorg aandacht is gekomen voor het zorgvuldig en gepast inzetten van antibiotica? Voor pas inzetten/voorschrijven als het echt moet? De reden hiervoor is dat veel antibioticagebruik leidt tot resistentie.
Resistentie wil zeggen dat gaandeweg steeds meer bacteriesoorten de werking van antibiotica kunnen gaan weerstaan en deze middelen steeds minder effectief worden. Daarom is het goed dat ‘ons’ gezonde verstand het gebruik van deze middelen laag heeft weten te houden. En daarom kunnen we in Nederland terecht trots zijn op onze hele lage resistentiegetallen. Wij doen het al best goed wat betreft gebruik van antibiotica.
‘Het is goed dat ‘ons’ gezonde verstand het gebruik van deze middelen laag heeft weten te houden’
Maar toch wordt antimicrobiële resistentie genoemd als zijnde de volgende pandemie die over ons heen gaat komen (na de COVID-19-pandemie waar we trouwens ook nog steeds de handen aan vol hebben). De WHO waarschuwt ons hier regelmatig over. Zal het echt zover komen? Landen met een hoge resistentie, zoals Griekenland en Italië, zijn hier absoluut bang voor. Die ervaren in de ziekenhuizen al dagelijks de problemen van de resistentie.
Maar hier in Nederland is dit maar zelden het geval. Heel af en toe is er een uitbraak met een ziekenhuisbacterie. Deze komen meestal ons land binnen vanuit een hoog-resistentie land, bijvoorbeeld als iemand op vakantie een bacterie heeft opgelopen en dit mee naar huis neemt. Vaak in eerste instantie zonder er erg in te hebben. Ons gezondheidssysteem heeft hier dan prachtige protocollen voor om dit in de kiem te smoren. Maar toch, het is af en toe even behoorlijk schrikken.
Gelukkig kunnen we in Nederland huis-tuin-en-keuken-infecties nog steeds met de huidige antibiotica en andere anti-infectiemiddelen bestrijden indien het nodig is. En ook de veel ingrijpendere infecties kunnen nog steeds behandeld worden.
Maar om dit te behouden kunnen (moeten?) jij en ik twee dingen doen. Sowieso zorgen dat we zo min mogelijk geïnfecteerd worden. Handen wassen en andere hygiëne-maatregelen helpen absoluut. Want net als met corona geldt hier dat voorkomen beter is dan genezen.
En als we dan toch een infectie oplopen die behandeld moet worden, luister goed naar onze artsen. Zij weten hoe ze wetenschap en gezond verstand moeten combineren.
