Sorry, you need to enable JavaScript to visit this website.
Overslaan en naar de inhoud gaan

Nederlandse Judith werkt al twintig jaar bij Pfizer in New York

Leestijd: 4 minuten

‘Is het groot feest in de stad?’ Judith Hey-Hadavi, global medical lead sterile injectables van Pfizer laat het sms’je van haar zoon die geboren en opgegroeid is in Amerika, lachend zien. Het slaat op de overwinning van Ajax op Juventus. ’’Mijn kinderen hebben een warme band met Nederland, net als ik. Ik reis veel voor mijn werk, maar probeer als het kan altijd via Amsterdam te vliegen."

Judtih Hey-Hadavi Pfizer New York

Judith, blond, frêle, vrolijk, is voor een paar dagen over voor een congres in onze hoofdstad. ’’En ik ga ook nog een paar dagen naar mijn zus,’’ vertelt ze.

Ooit belandde ze voor haar studie in Canada en daar bleef ze voor de liefde. Uiteindelijk kregen haar man en zij allebei een baan in New York, waar ze nu ook al weer ruim twintig jaar wonen en werken. Sinds 2001 is Judith ‘Pfizeriaans’.
 

Tandheelkunde en geneeskunde

Het is allemaal toevallig zo gelopen, vertelt Judith met een grote glimlach. Ze groeide op in Rotterdam, studeerde tandheelkunde in Utrecht en wilde graag kaakchirurg worden. ’’Maar het waren de jaren ’80 en ik kwam er niet tussen als vrouw. Mijn hoogleraar opperde toen ‘ga geneeskunde studeren’ en dus ben in mijn laatste jaar ook geneeskunde erbij gaan doen.’’

Omdat ze er graag een jaar tussenuit wilde, ontstond het idee om haar coschappen in Canada te doen. In het ziekenhuis daar liep ze haar man tegen het lijf en besloot ze te blijven.
 

‘Ik heb ook mijn Amerikaanse artsenbevoegdheid gehaald’

De geboren Rotterdamse maakte haar studie geneeskunde af en ging in het ziekenhuis van haar coschappen aan de slag. Niet als kaakchirurg, maar als internist op de afdeling endocrinologie. ’’Tijdens de zwangerschap van mijn oudste zoon kreeg ik zwangerschapsdiabetes, zonder enige aanleiding. Het onderwerp fascineerde me en zo ben ik het onderzoeksveld van de endocrinologie (hormoonhuishouding) ingerold.’’

Uiteindelijk kreeg haar man een baan als hoogleraar tandheelkunde aan de University of Colombia en verhuisde het gezin - Judith heeft twee zoons die allebei ook geneeskunde willen studeren en vloeiend Nederlands spreken - naar New York. ’’Ik heb ook mijn Amerikaanse artsenbevoegdheid gehaald en ben gaan werken als assistent-professor endocrinologie, ook verbonden aan hetzelfde universitair medisch centrum.

Judith Hey-Hadavi

Aanslag op 11 september

Bijna twintig jaar zette Judith zich met hart en ziel in voor haar patiënten. ’’Ik behandelde mensen met diabetes en dan vaak de complexere gevallen. En als arts in het ziekenhuis werk je 24/7.’’

Tot ze op dinsdag 11 september 2001 ’s ochtends om drie over negen vanuit een raam in het ziekenhuis zag hoe zich een tweede vliegtuig in de Twin Towers boorde.

’’Ik kon het niet geloven dat dit zomaar gebeurde. Mijn moeder was ook net in New York. Met mijn collega’s ben ik de hele nacht in het ziekenhuis gebleven om te wachten op gewonden. Maar die kwamen er nauwelijks. Iedereen die binnen was tijdens de aanslag, was dood. En iedereen die buiten kon komen, mankeerde eigenlijk niets.’’
 

Betere balans tussen werk en privéleven

In de periode voor de aanslag was Judith al tot een belangrijk besef gekomen. Ze wilde een betere balans hebben tussen haar werk en privéleven. ’’Dit was de druppel. Ik deed op dat moment onderzoek naar het gebruik van inhaleerbare insuline van Pfizer. Hierdoor had ik een goede indruk van het bedrijf. Ik vond dat ze goed onderzoek deden en veel aandacht besteedden aan de veiligheid van geneesmiddelen voor patiënten. Ik zag een mooie functie voorbijkomen en besloot te solliciteren.’’

Op 5 november 2001, ‘ook die datum vergeet ik nooit’, startte ze bij Pfizer. ’’Een enorm leuk bedrijf waar ik nog altijd goed uit de voeten kan en heel veel mogelijkheden kreeg.’’ Het is ook een heel groot bedrijf. Bij Pfizer New York werken ongeveer 3500 mensen, schat Judith in. ’’Van allemaal verschillende nationaliteiten.’’

Het is nu voor het eerst, dat ze een Belgische manager heeft, die ook Nederlands spreekt. ’’We proberen ons wekelijkse overleg in het Nederlands te doen. Al is dat soms best lastig hoor,’’ lacht ze. ‘’Ik denk in het Engels en mijn hele werkomgeving is Engelstalig. Maar we doen ons best en schakelen alleen over als we teveel gaan hakkelen. En natuurlijk wisselen we de nodige Belgen- en Nederlandermoppen uit.’’

Sterile injectables portfolio

Judith is nu global medical lead van het sterile injectables portfolio van Pfizer. ’’Dat zijn alle producten die Pfizer heeft die ingespoten dienen te worden, van valium, chemotherapie tot biologische geneesmiddelen,’’ legt ze uit. ’’Het zijn middelen die je kunt toedienen via een infuus of via een injectie in de spieren of onderhuids.

Totaal bevat het portfolio meer dan 300 verschillende medicijnen. ‘’’De meeste daarvan zijn uit patent,’’ zegt Judith. ’’En ze beslaan zeer uiteenlopende ziektebeelden. We hebben een grote innovatiegroep. Die bedenkt nieuwe producten of nieuwe toepassingen voor oude middelen. Het is mijn verantwoordelijkheid om me in nieuwe behandelingen te verdiepen. Zoals nu een middel tegen sepsis (bloedvergiftiging) en de mogelijkheid om narcosemiddelen toe dienen via een neusspray. En om die naar de businessunits te brengen.’’

De focus van de divisie sterile injectables ligt volgens Judith op de patiënt in het ziekenhuis en wat hij of zij nodig heeft. Mooi aan Pfizer vindt Judith dat het bedrijf een grote focus heeft op patiënten en het ontwikkelen van betekenisvolle behandelingen.

’’Pfizermedewerkers praten niet alleen over de patiënt centraal zetten, maar ze doen het ook echt. Doordat wij de patiënt op de voorgrond zetten bij alles wat we doen, nemen we beter beslissingen en leveren we een betere bijdrage aan de gezondheidszorg.’’

‘Misschien doe ik nu wel meer voor patiënten dan vroeger als arts’

De geneesmiddelensector heeft onterecht een slechte reputatie, vindt ze. ’’Er wordt veel gepraat over de kosten van geneesmiddelen. Maar veel minder over wat het ons oplevert. Mijn zwager heeft chronische myeloïde leukemie. Tien jaar geleden zou hij er niet meer zijn geweest. En als je in het ziekenhuis ligt en door een behandeling snel weer naar huis kunt en je leven weer kunt oppikken en kunt werken, is dat ook mooi.’’

Natuurlijk is Pfizer geen filantropische instelling, stelt ze. ’’We zijn een commercieel bedrijf. Maar als je dat kunt combineren met het belang voor de zorg is dat toch mooi.’’

 

Judith Pfizer New york

Snel berekent de Nederlandse-Amerikaanse dat ze ondertussen even lang voor Pfizer werkt als ze voor die tijd als arts heeft gewerkt. Af en toe mist ze de patiëntenzorg wel. ‘’Ik heb nog steeds mijn bevoegdheid in Amerika.’’ Toch denkt ze niet dat haar werk bij Pfizer snel zou verruilen voor dat in het ziekenhuis. ’’Toen ik wegging bij Columbia Hospital moest ik afscheid nemen van een patiënt die zei ‘misschien kun je straks nog wel meer doen voor patiënten dan nu. Dat is me altijd bijgebleven. En misschien is dat ook wel zo.’’

Pagina beoordelen Like Dislike
Deze vraag is om te controleren dat u een mens bent, om geautomatiseerde invoer (spam) te voorkomen.