‘Opeens is er hoop voor mensen’
Leestijd: 4 minuten
’’Pfizer is een warm bedrijf. Iedereen is gelijk bij ons. Ook al ben je jong en nieuw in de geneesmiddelenwereld: er wordt echt naar je geluisterd als je iets wil. Je krijgt de kans om je verder te ontwikkelen,’’ vertelt Linda Labberton, medisch adviseur van de afdeling zeldzame ziekten. ’’En nog belangrijker: ik heb het gevoel dat ik door mijn werk echt iets kan betekenen voor mensen met een zeldzame aandoening."
Het was ‘per ongeluk’ dat Linda bijna drie jaar geleden bij Pfizer terecht kwam. Zij woonde met haar man in Zweden en het stel twijfelde tussen in Nederland of Zweden wonen.
‘Ik zag mezelf nog niet zo snel met koeien werken’
Ze solliciteerden in beide landen en Linda’s man vond als eerste een baan. ’’In Nederland,’’ vertelt ze met een glimlach op haar gezicht. Korte tijd later kwam ze zelf een passende vacature bij Pfizer tegen. ’’Als medisch adviseur op het gebied van hemofilie. Ik had daarvoor jaren onderzoek gedaan naar bloedstolling. Dit leek mij een mooie uitdaging.’’
Als tiener was ze nog vastberaden om dierenarts te worden. Maar tijdens een open dag voor de studie diergeneeskunde ontdekte ze dat er een overschot bestaat aan dierenartsen voor kleine huisdieren. ’’En ik zag mezelf nog niet zo snel met koeien werken.’’
Studie farmacie
Haar liefde voor scheikunde en biologie leidde haar naar een studie farmacie. ’’Een leuke uitdagende studie waarbij ik veel bezig was met analytisch onderzoek, farmacotherapie en medicijnen mocht bereiden.’’ Na een blauwe maandag als openbaar apotheker, besloot de leergierige brunette een PhD-plek (een promotieplaats) in Zweden te zoeken.
Vier jaar lang deed ze preklinisch onderzoek aan het vermaarde Karolinksa Institutet, naar bloedstolling. En om nog preciezer te zijn naar een nieuw soort antistollingsmiddel waarbij bloedingen als bijwerking worden voorkomen.
Daarna ging ze verder als postdoc in hetzelfde lab, maar sloeg de twijfel toe. ’’Is de academische wereld wel echt iets voor mij? Ik was veel bezig met het schrijven van artikelen voor wetenschappelijke tijdschriften en van aanvragen voor onderzoeksbeurzen. Ik stond voor mijn gevoel te ver weg van de patiënt.’’
Dit veranderde toen ze bij Pfizer begon. ’’Ik heb het hier enorm naar mijn zin.’’ Haar werk als medisch adviseur is enorm divers vertelt ze. ’’Ik ben nog steeds veel bezig met onderzoek. Ik beoordeel onderzoeksvoorstellen van artsen en ben betrokken bij klinische studies van Pfizer naar geneesmiddelen die nog in ontwikkeling zijn.’’
‘Wij houden ons bezig met ziekten die maar zelden voorkomen, soms maar tientallen mensen in Nederland.’
Daarnaast is haar werk ‘mensenwerk’. Ze gaat geregeld naar internationale congressen om nieuwe inhoudelijke kennis over zeldzame ziekten op te doen. De kennis die ze daar opdoet en tijdens gesprekken met artsen, deelt ze met collega’s van verschillende afdelingen binnen Pfizer.’’
En als er nieuwe geneesmiddelen van Pfizer voor Nederlandse patiënten beschikbaar komen, moeten zogenaamde farmacotherapeutische dossiers worden gemaakt en andere voorbereidingen getroffen worden. ’’Je werkt met veel verschillende afdelingen binnen Pfizer nauw samen en leert zo ook veel van andere collega’s.’’
Verder werken de medisch adviseurs veel samen met artsen en onderzoekers op het gebied van verschillende zeldzame ziekten om ‘disease awareness’ te vergroten.
’’Wij houden ons bezig met ziekten die zelden voorkomen, soms maar bij tientallen mensen in Nederland, en daardoor erg onbekend zijn. Vaak houdt zich er in Nederland maar een handjevol zorgprofessionals mee bezig. Daardoor werk je vaak algauw nauw samen, omdat je hetzelfde doel hebt: het vergroten van de kennis en de aandacht voor deze ziekten bij artsen en het algemeen publiek. Samen bedenken we manieren om dat voor elkaar te krijgen.’’
Delen van kennis
Zo kan Linda nog wel even doorgaan met het opsommen van de werkzaamheden en projecten waarbij ze binnen en buiten Pfizer betrokken is.
En alsof ze het nog niet druk genoeg heeft, deed ze vorig jaar ook ‘nog even’ een MBA (een Master of Business Administration) onder werktijd, aan de Solvay Brussels School of Economics and Management. De opleiding werd haar aangeboden door Pfizer, vertelt ze.
’’Als je me twee jaar geleden had gevraagd ‘ga je ooit een MBA’ doen, had ik waarschijnlijk nee gezegd. Ik had er niet direct een beeld bij en was altijd meer medisch georiënteerd. Maar ik ben enorm leergierig, zag de oproep en dacht ‘dit is eigenlijk wel heel erg cool’. Het kwam op een goed moment in mijn leven… ik had er nu de tijd en energie voor. Dus besloot ik na overleg met mijn man te reageren en opeens werd ik uitgekozen!’’
’Het was een jaar lang buffelen: Zwaar, maar wel enorm gaaf’
Een jaar lang pendelde Linda om de week op donderdag naar Brussel, om dan op zondagavond weer terug te reizen. ’’Het was een jaar lang buffelen: geen sociaal leven, niet sporten, alleen maar werken en studeren. Zwaar, maar wel enorm gaaf.’’
Veel verschillende vakken
Linda kreeg inzicht op alle zaken die te maken hebben met het managen van een organisatie. ‘Van financial accountancy tot hr en marketing en veel vakken gerelateerd aan leiderschap: hoe word je een goede manager? Maar ook veel strategie en vakken gerelativeerd aan innovatie en ondernemerschap om bijvoorbeeld te leren hoe je een start-up begint.’’ De kennis die ze tijdens dit jaar opdeed, komt nu ook goed van pas. ’’Bij Pfizer, een groot innovatief bedrijf, werk je samen met veel verschillende afdelingen. En nu heb ik een beter beeld met wat er allemaal binnen zo’n groot bedrijf gebeurt. Dat maakt samenwerking ook makkelijker.’’
Ook leerde ze zichzelf goed kennen. ’’Ik heb geleerd om nog beter prioriteiten te stellen onder tijdsdruk.’’ En ze leerde veel van het samenwerken met verschillende mensen. ’’De meeste opdrachten die we kregen waren groepsopdrachten. En ik zat in een klas met mensen uit allerlei verschillende landen, van verschillende leeftijden en met uiteenlopende achtergronden: van radioloog, leraar tot directeur van een start-up. Dat was enorm interessant en leerzaam.’’
Nu is Linda voorlopig wel even klaar met leren. Maar zeker niet met Pfizer en het werkgebied zeldzame ziekten in het bijzonder. ’’Voor zoveel ziekten is er nog geen behandeling en vaak duurt het jaren voordat mensen pas een diagnose van een zeldzame ziekte krijgen!’’
Het vergroten van de kennis en het bewustzijn over zeldzame ziekten gaat met kleine stapjes. En ook kleine stapjes voeren uiteindelijk vooruit. Afgelopen weekend was ze bijvoorbeeld op een congres over de zeldzame ziekte amyloïdose, waarbij eiwitten verkeerd worden gevouwen en schade aan allerlei organen kan ontstaan.
‘Opeens is er hoop voor mensen. En daar kan ik dan een klein steentje aan bij dragen.’
’’Eén arts die op het podium stond, vertelde dat er zo’n tien jaar geleden nog helemaal niets was voor mensen met amyloïdose. Nu zijn er heel veel nieuwe ontwikkelingen gaande en er zijn behandelingen voor mensen met amyloïdose.’’
Daarnaast worden er steeds meer patiënten herkend en wordt de diagnose amyloidose eerder en vaker gesteld. Opeens is er hoop voor mensen. ’’Zo zie je maar wat er in een korte tijd kan gebeuren. En daar kan ik dan een klein steentje aan bij dragen. Precies dat maakt mijn werk zo leuk.’’
-
De diagnose nierkanker komt vaak onverwacht
Het nieuws dat mensen nierkanker hebben komt vaak onverwacht. Helaas geeft nierkanker heel lang geen klachten. Bij één op drie mensen wordt het daarom pas ontdekt in het stadium dat er al uitzaaiingen zijn. Elk jaar krijgen 2700 Nederlanders van hun oncoloog te horen dat ze nierkanker hebben. Het is niet bekend waardoor nierkanker wordt veroorzaakt. Dat betekent dat iedereen het dus kan krijgen.
-
Amyloïdose: De situatie in Nederland
In Nederland leiden honderden mensen aan de ziekte amyloïdose. Maar velen van hen zijn hiervan niet op de hoogte. Vaak kunnen artsen geen, of niet de juiste diagnose stellen. Wat moet er gebeuren om dit te veranderen zodat u deze patient op tijd vindt?
