Ziekenhuizen blijvend aandacht voor kanker en werk

De platformorganisatie Fit for Work, waar Pfizer deel vanuit maakt, zet zich in voor werkbehoud bij ziekte. Jaarlijks krijgen ongeveer 116.000 Nederlanders te horen dat ze kanker hebben. Van hen verkeren veertigduizend mensen in de werkende leeftijd.  
 

Vaak willen mensen met kanker graag blijven werken 

Vaak willen mensen met kanker graag blijven werken, maar in de praktijk gebeurt dat niet altijd. De zorgprofessional zou daar mede iets aan kunnen doen door zo vroeg mogelijk met de patiënt te praten over de gevolgen van zijn of haar ziekte en behandeling voor het werk. Uit onderzoek van de NFK blijkt dat veertig procent van de zorgprofessionals die in de kankerzorg werkzaam zijn met patiënten praten over hun werk. Terwijl 87 procent daar volgens Tamara Raaijmakers behoefte aan heeft.  

Dit was aanleiding om te starten met target@work-onco, dat medisch specialisten en verpleegkundigen informeert over het thema werkbehoud bij ziekte via teamsessies, een e-learning programma en vervolgens praktische tools geeft om aandacht voor werk in te bedden in de zorg. Volgens Tamara Raaijmakers geven het Medisch Spectrum Twente, de Zorg Groep Twente, UMC Groningen, het Jeroen Bosch Ziekenhuis, en het Alexander Monro Ziekenhuis: de vijf ziekenhuizen waar het project heeft proefgedraaid nu standaard informatie over werk aan patiënten.  

Dit doen zij allemaal op hun eigen manier. Zo heeft het Jeroen Boschziekenhuis een website over werk en ziek gelanceerd en gaat het ziekenhuis de wijken in om ook huisartsen op het belang van aandacht voor werkbehoud bij ziekte te wijzen. En wil de afdeling oncologie van het Medisch Spectrum Twente werkbehoud als standaards gespreksonderwerp meenemen in het multidisciplinair overleg (MDO).  

De programmamanager kan diverse voorbeelden noemen van patiënten bij wie het praten over werk gevolgen had voor hun behandeling. ’’Zo hoorde ik over een pianist die bang was dat hij door chemotherapie neuropathie zou krijgen, waardoor hij geen piano meer kon spelen. Met hem sprak zijn arts over de mogelijkheid voor een lagere dosering,’’ vertelt ze. ’’En ik ken ook het voorbeeld van een jonge man met zaadbalkanker bij wie een bepaald onderdeel van de chemotherapie werd overgeslagen. Omdat hij zijn beroep als duiker wilde kunnen blijven uitoefenen.’’  

Tamara Raaijmakers is ‘blij verrast’ dat veel chirurgen en oncologen aangeven dat het praten over werk nu onderdeel is van het ‘shared decision making’: het samen met patiënten besluiten over het behandelpad. ’’Je hoort terug dat het een eye opener voor hen is dat ze zelf echt kunnen bijdragen aan werkbehoud of terugkeer naar de werkvloer.’’